Fadime Y. KAROĞLU * Bu yangın hiç soğumaz Cehennemin ta kendisi Kor kor yanan! Binlerin adı yok, Kalan binlercesine Sadece rakam! Ahları...

Fadime Y.KAROĞLU * Günün ilk ışıklarıyla Yaldır yaldır yanan Ve içten içe kaynayan maviye, İç geçirerek bakan yeşil Akasya kokulu...

Fadime Y. KAROĞLU * Yazın dünyasına adım atan yazarların, öncelikli durağının dergiler olduğunu hep okurdum… Onlarca kitap yazmış ve...

Biriciğim rüya görmüş Ekranda izliyormuşuz Evlerin bir bir yıkılışını Karton gibi üst üste. Hayra yoramam da, Hayır olsun inşallah...

Yüzünde patlayan bir tokat gibiydi sözleri, gözü karardı, sendeledi olduğu yerde… Sonra kaynayan bulutların arasından süzülüverdi o küçük...

Salkım söğütlerin Suyu yalayan yeşil şavkı Ördeklerin başını okşuyor Martılar uçmayı unutmuş Ördeğe öykünüyor… Taş kaldırımlı Sokaklar,...

Güz hüzün taşır… Bilirdi de bu kadarı da fazlaydı. Geri gelsin diye yalvar yakar olduğu ikinci gençlik de geçti. Sonbahar artık...Yürek...

FADİME Y. KAROĞLU* (d. 12 Ağustos 1875, İstanbul - ö. 23 Aralık 1931) Ne zaman güz gelip de yapraklar bordoya boyansa; hani şu değeri...

Ah şu yürek, Çat diye çatlayacak Orta yerinden ikiye. Bu koskoca kabusu Aklım oyun sanmalı. Onur, edep tü kaka! Sabi sübyan Çalgi çengi...

Aralık, Bahara öykünmüş. Gül incitmeyen lodos Yağmur topluyor... Çatıda irice bir martı Heybetli gagası yerde. Baktım aşağıda Bir öbek...

Yorgun düşmüş bedenim yolculuklardan Buluyor dermanını yatağında Bitkin gövdem bırakıyor yerini zihnime Derken bir yolculuk daha başlıyor...

Güne el sallayan Güneşin alazı Denize değiyor. Bir çocuk kağıttan gemilerini Suya salmış, Öyle aheste, Tekneler yüzüyor Karşı kıyıya....

Tek katlı bahçeli evlerin henüz apartmana dönüşmediği, çocukların kendi deneyim ve yaratıcılıklarıyla da desteklenen sokak oyunlarıyla...

Fadime Y. KAROĞLU * H ani kokular vardır, alır insanı, yitip gitmiş zaman dilimlerine taşır. Alır götürür yüreğini, yaşamın gizli...

Her Kasım Pembe yıldızlar açan Adını bilmediğim, ana eli değmis Annem çiçeğim.. Onlarca yıl oldu ... Yaşatırım bir avuç toprakta....

Hoyrat, kocaman bir el, yün yumağı gibi sıkıp sıkıp bırakıyor beni… Boşalamayan gözyaşlarım içime akıyor. Yanan göz kapaklarım birer...

Sabır küpü olduğumu sanırken Beynimi kemiren Acabalar biriktiriyorum Tüm evecenlikle şimdi Tam alıştım derken varlığına Kayboluyorsun…...

Yatak odasının baş köşesinde duran ve kimselere kıyıp veremediği; iki yanından pirinç saplı, önü aynalı, dört bir tarafı kabaralı yer yer...

Tüm şehir uykudayken Güneşin ilk yalazı, Çamlıca tepelerine, Ve dahi boğazın sularına ulaşmamışken, Koşuyorum, Anasından önce Beşikteki...

Bilgelik lanetli Cehalet baş tacı Dibin de dibi olur mu Demeyin, Dibinde dibindeyiz, Balçığa bulanmışız Çekildikçe çekiliyoruz Ha bire....