UMUT
Yusuf Aksoy
*
Yalnızlıklar
kendini tarifte çok zorlanırken
elbette ki kıştan kalan asmadaki
üzüm tanesi yalnızlık değil umut
tek bir yelkenliyle
kıyıları keşfetme de değil umut
hep birlikte kıyılarıyla denizi keşfetmek
gerekirse düşe kalka buzu kırarak
ölülerin arasından yürüyerek belki
belki karda kışta patikalardan yürüyerek
ya da şehirlerde kırılmış asfaltlardan geçerek
ama mutlaka nehirlerin denize döküldüğü yoldan
bedeline uygun yaşamak istediğimiz
asi mutluluğun
kar renginde şiddetli aşkları yaşanırken
ölü sevişmelerin yaşandığı
bir güz daha gelip dayandı da kapıya
hüznü yüzüme gönderdi yüreğim
bir yanda kendine sırt dönmüş aydın
diğer yanda kent yoksulluğunda
elleri ayakları tutmayan yığınlar
ey, karanlıklarda düşlere gizlediğimiz hayat
özlemin, iyiyi ziyan etme üzerine kurulmuş düzende
dopdolu ediyorsa senden yana olanların yüreklerini
anlatılması ne güç güzelliktir
bir de seni kıyasıya yaşamak yarınlarda
umudu da aşan bir şeyler hareketlenecek elbet
kuşatıldıkça para ile satılmaz olan ne varsa
umut, hayatı sevmektir evvela
sonra, en ağırken bile bedenimiz
ayarlı saatlerden önce kalkabilmektir ayağa
