yaşamadan ölmelere hesap mı sorulurmuş soruyorum ''Neden!'' gel zaman git zaman değil bunlar boşlukta eriyip yiten sayısız an hal...

bazen uzun uzun durur, susar biriktirir ve birikir insan topladıklarımıza kuytumuzda sakladıklarımıza dönüp bakmalı onlarız biz onlar...

Öyle gerekiyor sessize alıyorum dünyayı ve vakti geldi seni sevişmelerimizi anacağım birazdan kader dedikleri bu olsa gerek hayalle...

Önce güneşi söyledim sana göçen leyleğin gagasını kuruyan her bir dalı sondu sonumdu diyemedim sustum griye buluta yaşadıkça uzayan...

rengi acı yeşil kavruk günlerden bir şiir söylemek istiyorum sana hava buz kirpiklerim ıslanır önce olmazları anlarım birazdan birazdan...

kan sesleri duyuluyor kokusu uzak renklerini kimse bilmeyecek şimdi dertse dert bu yeni başlayan günü görmeden eskiyen günün götürdükleri...

Unutulur mu Dolunayda inleyen gecelerin şafağıydın sen Ne papatya ne gelincik Cemreyle birlikte başlardın Baharın ilk ayağı Kırlangıç...

Gözler yok Uzak ve karanlık bakışlar Bulut bulut gökyüzünden Kalem yağmurlardan alıyor ilhamı Hava ayaz Uzayan gece kör Sırası Dize dize...

tutuştu paçalardan ha yapıştı ha yapışacak geniş avluda tahterevalli zamanı her düşüş büyük bir cinnet anı hazırlığı kuleler, evler...

yıl iki binlerde ilk çeyrek sarkıtlarından kan sızıyor mevsim kış uzayışından anlıyoruz gecesi zifir zindan bir aralık vakti irili ufaklı...

bitmiyor aşkla yaşamayı düşlerken hangi yolun yolcusu hangi açmazın baş yastığıyız belli değil dilsizler dile gelse söylense biri...