GÜZİN

Varoluş sefasında katlanır kentlerin soluğu Güz bitiği sofrasının hezeyanına bir dizin dize sarılır Ah yutkunan bir yığın yaprağın düşüşünde törenler Köleliğine mil çekilmiş dağların gözleri...

Gerilen, sürgüne gönderilen bu hislerin. Bir vakt-i huzuruna kabulü Ne mümkün günah şehrinde Bu paydalanış bu zamanın köreltisi. Kuşlara dokunuşlar Gölgeler çürüyen kafesinde yokluğun Basamaklanmış bu silüetlerde durmuş saatler. Geç kalma telaşına sokulmuş yüzün Sararmış tenlere renksiz nöbetler kavuşmuş. Acısız bir selama gidilir İşgali harabede kararmış yüzün Solan çiçekler göğsünde Uyan vakti gelmiş geçmiş Ölü dar bir yüzyılda ölü bedenler sokulmuş fotoğraflara.