Tüm şehir uykudayken Güneşin ilk yalazı, Çamlıca tepelerine, Ve dahi boğazın sularına ulaşmamışken, Koşuyorum, Anasından önce Beşikteki...

Tenseli, tinseli İlahisi, platoniği Şuna bunası Pisi mis edeni var. Oklayan Eroslusu Çarpan yıldırımlısı Aklı alanı, gönlü çalanı Acı...

Aşkı sevmişti aşkla yanmıştı Kör bir babanın büyük oğluydu Gündüz ve geceler boyu Kapısında sabahladığı sevginin Esareti okunurdu...

Semihat Karadağlı

Nafaka sabır değirmeninde Umutsuzluk beynin kıvrımlarında Öfke-sevgi tazı-tavşan kovalamacasında İnanç melek-şeytan kıskacındayken Sabır...

değil bir park ormanını yok etmek bir yaprak bile düşmemeli yere değil kuşlar parkta yuvasız kalsın arılar çiçek bulamasın bir tek tüyü...

Bu alemde her şey benim Gölgeler güneşler benim Sımsıcak yazlar, Gece ayazlar benim Aysız gecelerde yıldızlar, Aşkla yanan yüzler benim....

Kehribar bakışlı akşamüstlerinde ne hoştur ezgilerin dalgalarla dansı halatları hiç bağlanamayan yorgun kayıkların denizinde bu yakanın...

Doğum gününe gelemedim çiçek de alıp gönderemedim yazdığım bir şiiri postaya vereceğim ama bekle bu kadarla yetinmem belki en çok...

Siren sesleri bastırıyor henüz ayakların sayılamaza çoğaldığı yerlere serili gölgeler artarken -yer utanç ibadetinin yeri yer, perişan...

yağan kar tanelerinin ardından seslendim özlemle, hadi dedim bahara... bak, geldi işte cıvıl cıvıl kuş sesleriyle çiçekler getirdi...

bombalar patlarken gün yarıldı orta yerinden orta yerinden tutulan ekmek düştü yere iki parça oldu patlama seslerine karşı çığlıklar...

Toprak Ananın bağrında Yeşerince ağaçlar Bayramlık gibi Giyince dallar çiçekleri Kuşlar yuvalandı Şen ötüşleri ile Doğa bayram yapıyordu....

Sen ağaçların aptalı Ben insanların Seni kandırır havalar Beni sevdalar Bir ılıman hava esmeye görsün Düşünmeden gelecek kara kışı...

Semihat Karadağlı

“NOBEL ÖDÜLÜ ALMAMIŞ BÜYÜK ŞAİRLER” Nobel Ödülü ilk kez 1905’te bir şaire verilmişti: Fransız Sully Prudhomme. Ödülü ikinci kez bir...

Güzel görüyor gözlerin Kalbin sevgiyle atıyor. Dilinde aşk sözcükleri Evreni kapsıyor gönlün. Güzel görüyor gözlerin Sıradanlıkları....

Almanya’da yetmiş iki millet yaşıyor ne el açık ne ayak çıplak yetmiş iki millet yetmiş iki dil yetmiş iki dil kardeş yetmiş iki dilde...

Akşamüstü oturdum yol kıyısına Düşündüm Ne kalacak bizden geriye Balkan yaylasından ve bozkırlardan Kafdağlarına giden şu bulut Sonsuz...