EYLÜLDÜ

Eylüldü
 Dalından kopan yaprakların
 Sararan yanlarına yazdım adını
 Sahte bir gülüşten ibarettin oysa
 Ve hiç bilmedin ellerimin soğuğunu…

Eylüldü
 Di ‘li geçmiş bir zamandı yaşadığımız
 Adımlarımızın kısalığı bundandı
 Bundandı gözlerimin durgunluğu
 Sarı sıcak cümlelerde sözün kadar yalan
 Ellerin kadar ıssız
 Sen kadar zamansız molalar veriyordum
 Ve çocuksu bir bencillikti hüznümüz

Eylüldü
 İzlerini çizdiği zaman ansızın gidişin
 Şimdi yoktu bir anlamı suskunluğun
 Çırılçıplak kalakaldım sessizliğin orta yerinde
 Sonra sesime yankı vermeyen uçurumlar kıyısında yürüdüm bir zaman
 En çok sesini aradım
 Gözlerinse asılı bıraktığın yerdeydiler hâlâ
 Gözlerini sildi zaman

Dedim ya… Eylüldü.
 Savruluşu bundandı kimsesizliğimin…

Cemal Süreya