BARIŞ’A DÜŞENLER

Ölüm ve zulüm yurtsuz olsun diye
 geceyi yırtarak geldi apak kanatlılar

Uykusuz sabah vakti kan revan içinde
 yüz dört parça oldu kanlı tuzaklarda
 
 

Binlerce yıldır gülen zeytin ağacının
 kanayan zeytinleri gibi saçıldılar yere
 Acı bir zılgıt sesiyle doğruldular birden

kan revan içinde omuz omuza canlar

Kucaklaştılar bin yıllık acıyla sımsıkı
 barışa adanmış yüreklerle göğe dönerek

çatlattılar gri göğü çığlık ve ağıtlarla
 
 Karanlığa inat, mavinin en koyuluğunda,
 yüz dört kızıl Simurg oldu ahir zaman kahramanları
 Barış ve aşk ile yıkanmış kardelen betimli hayatı
 öldüren nefretin elinden sonsuz söküp almaya