Anne

Gittiğin gün

Binlerce kanlı ok
 
 Saplandı yüreğime
 
 Ruhumun acısını dindiremiyorum
 
 Anılarınla avunmaya çalıştım
 
 Sana ait izlerde
 
 Küçük pencerenden yolumu gözlerdin hep
 
 Biraz geç kalışımda
 
 Sitemler ederdin çocuklar gibi
 
 Ne çok severdin
 
 Sardunya kokulu bahçeni
 
 İncir ağacının gölgesinde sohbet etmeyi
 
 Artık bahçen de ıssız anıların da
 
 Sardunyaların da kurudu
 
 Yokluğunda
 
 Yavaş yavaş izlerinde kaybolmaya başladı
 
 O küçük evinden
 
 Benim kayboluşum gibi ANNE