salda için ıslık çal

salda gölü, anadolu’nun bin asırlık süsü

yer ile gök arasında türkuaz-ışık köprüsü

son sokağa çıkma yasağında-o beni vurdu

kuyucak benzi soldu, burdur’un kalbi durdu

bu lavanta moru sevdayı anımsadım, güldüm

ve neden gülümsediğimi, merak mı ediyorsun?

ben yarın, ağız dolusu güleceğim, adım dursun

gece şiire girdi, susun-susun! o çocuklar uyusun

ölüm orucunda-sevda baş ucunda-türküler kanadı

gök yağdı, yüreği yanık analar, gül memeleri sağdı

kardeş türküler sustu, umut yorumsuz-ıslıksız sanki

tutsak kuşlar nefesi ağladı-ah can! ölüler ağlamaz ki

sazın-sözün sustuğu anda-suyun mavi gözü mahsun

bolkar güzeli karagöl’den, yanık salda’ya selam olsun

sessiz kurbağa çığlığından ıslık gelsin, bu salda isyanı

haydi canlar! karanlık sessizliğini yırtalım, ıslık zamanı.

dursun özden