Ay Zamanı

Şenol YAZICI

*

Bir küstüm çiçeğidir, ergenliği aşmış yalnızlıklar;

Hem herkes, hem her şey olmaya hazır,
 
 hem hiçbir şey olmamaya kararlı...

öyle kırılgan dururlar...
 
 
 Savrulan sarışın yapraklar gibiyken hayat
 
 her ay büyür, her ay tutulur onlar.
 
 
 Ay vurur, gece büyür,
 
 bir Kaş mavisi kadar korkunç ve güzel gökyüzü,
 
 dünyanın çatısına gerili delik deşik bir örtü,

uzar, uzar, uzar…
 
 
 Belki şimdi,
 
 sıyrılır yatağından çıplak bir mavi kadın,

ki gün görmemiş karanlığıdır, ağır bir zamanında ömrün,
 
  hiç sevilmemiş...

portakal çiçeklerinden yalnızlık toplar.

şimdi en hazanından bir güz ağlar tenimde,

ölür gece,

sevdam kanar...
 
 
 Biterse ses,
 
 ay boşalır yuvasından dökülür suya,

söner
 
  söner aydınlık,
 
 tek bir keman çalmaz,

dağılır dört bir yana iç kanatıcı bir kırılganlık;
 
 
 Ay yanar, su yaralar.

/

*