Kaleiçinde Zaman

Eski Kaleiçi'nde, ta uzaklarda
 
 Manolya mı, mimoza mı, müzik mi
 
 Şimdi hayal meyal hatırladığım
 
 Bir sokakta kayboldu düşüncelerim...

Hep o sokak, o ışık, o renkler yaşar
 
 Yılın her mevsiminde Kaleiçi'nde
 
 Aşı boya, ahşap konak, eski kiremit
 
 Göğün maviliğinde, denizin derininde...

Bir ağaçtır Kaleiçi'nde zaman
 
 Her mevsim yerine her gün çiçekli
 
 Evler yıkık dökük ama füsunkâr,
 
 Çocuklar yoksul, sokaklar nemli...

Servilerin koyu yeşil gölgesi gibi
 
 Yasemen de burada uhrevî kokar
 
 Değişmez kederi, küsmeden açar
 
 Çatlak duvardaki bir hanımeli...

"Akşam olur, sabah olur yâr gelmez"
 
 Oğlan büyür, kızlar gider, elvermez
 
 İskelenin yalnızlığı kâr etmez,
 
 Kaleiçi her hasrete katlanır...

Eski Kaleiçi'nde, ta arkalarda,
 
 Manolya mı, mimoza mı, müzik mi
 
 Şimdi hayal meyal hatırladığım
 
  Bir sokakta kayboldu düşüncelerim...

Mehmet AKSOY (1944-1993)

Foto: Nurten Bengi AKSOY