MARTILAR

Deniz şehirlerinin, sahillerin, en çok da İstanbul’un süsüdür martılar. Denize olduğu kadar özgürlüğe de sevdalıdırlar. Bembeyaz kanatları ile “bakakalırlar giden gemilerin ardından”. Bir çocuğun elindeki simidin sevdasına, takılırlar vapurların ardına. Yorulmadan kanat çırparlar İstanbul‘un iki yakasını bir araya getirmek istercesine. Öykülere, filmlere konu olurlar ama en çok da şiirlere…

Günlerdir kör köstebek nefsimle öyle hırlı
 Ve öylesine harlı ki
 Esrik nefesim
 Bir kibrit tutsam parlayacak.
 Bir sarnıç gemisi diyecekler alev almış
 Boğazın iki yakasından
 Oysa bir gaz tenekesiyle bir şişe mavi
 Gelişi güzel mi güzel bir ocak
 Suların ortasında sevgili öfkemle benim
 Yanacak bahar erişinceye değin
 Soğuktan morarmış kanatlarını
 Isıtsın diye martılar
 Martılar ki sokak çocuklarıdır denizin

Can Yücel

Gün olur, alır başımı giderim,
 Denizden yeni çıkmış ağların kokusunda
 Şu ada senin, bu ada benim,
 Yelkovan kuşlarının peşi sıra.
 Dünyalar vardır, düşünemezsiniz;
 Çiçekler gürültüyle açar;
 Gürültüyle çıkar duman topraktan.
 Hele martılar, hele martılar,
 Her bir tüyünde ayrı bir telaş!
 Gün olur, başıma kadar mavi;
 Gün olur, başıma kadar güneş;
 Gün olur, deli gibi…

Orhan Veli Kanık

Sıralanmış saksılar vardı
 limana bakan
 penceremizin önünde
 ve çiçekler arasında
 ekmek kırıntıları serpen
 martı yüzlü
 bir anne
 ……..

Sunay Akın

İstanbul deyince aklıma martı gelir
 Yarısı gümüş, yarısı köpük
 Yarısı balık yarısı kuş
 İstanbul deyince aklıma bir masal gelir
 Bir varmış, bir yokmuş…

Bedri Rahmi Eyüboğlu

beni koyup koyup gitme, n’olursun
 durduğun yerde dur
 kendini martılarla bir tutma
 senin kanatların yok
 düşersin yorulursun
 beni koyup koyup gitme, n’olursun
 bir deniz kıyısında otur
 gemiler sensiz gitsin bırak
 herkes gibi yaşasana sen
 işine gücüne baksana
 evlenirsin, çocuğun olur
 beni koyup koyup gitme, n’olursun

Atilla İlhan

Her vapur dumanının ardına
 yüreği sıcak
 bir insan sanıp takılırken
 tüyleri ıslanan bir martı olduğumu
 hem azarlayan
 hem de sırtıma havlu koyan anneme anlatamam
 Kanadım kırılsa da konmam
 deniz kıyısındaki
 hiçbir caminin minaresine
 kubbeye tüneyen martıların
 keyiflerince uçmalarını bekleyen imam
 ezanı geç okuduğu için sürülünce
 bir dağ köyüne

Sunay Akın

Süt beyaz bir martıyım açıklarda
 Gemilere ben yol gösteriyorum,
 Buğday ve ilaç yüklü gemilere
 Bir kanat vuruşta bulutlardayım;
 Bir süzülüşte vatanım dalgalar!

Cahit Sıtkı Tarancı

Seninle bir yağmur başlıyor iplik iplik,
 Bir güzellik doğuyor yüreğime şiirden.
 Martılar konuyor omuzlarıma,
 Gözlerin İstanbul oluyor birden…
 …………………………

Yavuz Bülent Bakiler

Martılar ah eder, çırparlar kanat
 Deryalar açılır, kat kat
 Gayri beklemeye kalmadı tâkat
 Görünsün karşıdan İstanbul şehri

Dalgalar yar beller, kopar kıyamet
 Deryayı kan eder, kan eder hasret
 Gayri beklemeye kalmadı tâkat
 Görünsün karşıdan İstanbul şehri

Nâzım Hikmet

Her tarafı büyüye boyanmış bir İstanbul
 Martılar uçuyor kalbimin denizinde

Mehmet Nedim Bilgiç

İstanbul’da Boğaziçi’nde
 Bir garip Orhan Veli’yim
 Veli’nin oğluyum
 Tarifsiz kederler içindeyim

Urumeli Hisarı’na oturmuşum
 Oturmuş da bir türkü tutturmuşum

İstanbul’un mermer taşları
 Başıma da konuyor martı kuşları
 Gözlerimden boşanır hicran yaşları
 Edalım…
 Senin yüzünden bu halim.

İstanbul’un orta yeri sinema
 Garipliğim, mahzunluğum duyurmayın anama
 El konuşurmuş, görüşürmüş bana ne

Sevdalım…
 Boynuna vebalim

İstanbul’da, Boğaziçi’ndeyim
 Bir garip Orhan Veli’yim…

Orhan Veli Kanık

Fotoğraflar: Nurten Bengi Aksoy