YORGUN GÜNLER

• 

  Niyazi UYAR*

  
  
  
  

  Bursa’da

  Sabahın sekizinde,

  Ala bele bir güneş

  Ala bele bir Bursa havası,

  Ve de köresemiş Uludağ’ın dumanı,

  Sonra yavaştan

  Ağırlaşan bir gün!

  Atılırken sloganlar karşılıklı

  Gebeydi bir gerilime.

  
  

  Onlar,

  Bir yumruktular

  Bir yumruktu İrbam,

  Bir yumruktu Pirhasan,

  Bir yumruktu Can

  Bir yumruktu Mavili,

  Bir yumruktu Habibe, Nigâr!

  Sen dur hele dedi

  Habibe Mavili’ye,

  Sen bir dur hele dedi,

  Nigâr Mavili’ye.

  Dur hele deyip ön aldılar

   Can’la Mavili’ye

  Karaçalı oldular!

  Tam o sıra

  Rüzgâr sustu,

  Köreseyen güneş karalar bağladı,

  Buna sebep yürekleri

  Yeis bağladı...

  Günler ağırdı,

  Ölüm yüklüydü.

  Proje uzmanları 

  M.C. yi kurmuş,

  Kamplaştırmışlar milleti!

  Kavga her an her dakika,

  Her gün hava raporu verilircesine ölüm haberleri!

  Sanki mantar tabancasıymışçasına patlayan silahlar!

  Buna sebep

  Tavuk canından ucuzdu

               İnsan hayatı!

                   Kavga, kavga her an her dakika,

                          Hava raporu verilircesine ölüm haberleri.

  Anarşiye teröre sebep

  Kapattılar enstitüyü…

  Yüzler, binler

  Kalmıştı meyallahta.

  Öğretmen olmayı hayal ederken,

  Kalmışlardı ortalıkta!

  Ağla gözlerim,

          Ağla anam babam,

                      Ağla Mavili, Can, Nigâr, Pirhasan!

  Bölündü enstitü çocukları!

  Sayıca çoğunluk

  Fikirtepe İstanbul.

  Sayıca azınlık

   Ankara Gazi!

    İstanbul Fikirtepe gül oyna

                   Çal oyunayken,

    Ankara Gazi

    Habibe,

  Hatice,

  Can,

  Nigâr.

      Gir ağla, çık ağlaydı vaziyet!

  
  

  Enstitü müdürü

  Komando Yaprak Halil İbo,

  "Boş verin imtihanı mimtanı

  Alın bir şişe şarap

  Bir de peynirin beyazını,

  Yiyin için," deyip

           Gülmekteydi bir yerleriyle.

  Morâller sıfırdı.

  Sahipsizlik,

  Ortada kalmışlık.

  Otel Ada Palas’ta

  İkamet etmekte iken,

  Çöküntü esir etmişti bedenleri.

  
  

  • 

  • Vaziyetin tarifi

           Böyleyken,

                Ta Bursa’dan beri

                     Can’dadır gönlü Nigar’ın.

                             “Hadi der apar beni

                                       Umut ol yüreğime,

     Mavi çiçeğin

                                                     Cehennem olup gitmişken,

                                                          Tam tekmil benim ol.

                                                                 Hadi durma, apar beni,

                                                                         Ankara’nın ayazında

                                                              Isıt beni!

                                                                 Bu yürek atıp dururken.

    Sonra, sonra,

    Bir bakmışsın,

    Yok olmuşum,

    Bir bakmışsın,

    Bir kargaya yem olmuşum

    Sıytarıp gitmişim ben.

    Ay oldu, çok aylar oldu.

    Yıl oldu, çok yıllar oldu.

    Geçip gitti zaman!

    Geçip giderken zaman

    Bir gün bir an, Can

    Tesadüf etti Nigâr’a.

    Merhaba dedi,

    Yok, 

    Nasılsın dedi,

    Ses yok,

    Keyfin nasıl dedi,

    Tık yok,

    Beni tanıdın mı dedi

    Mık yok,

    Ben Can!

    Hani Ada Palas’ın

    102 nolu odasında dil döktüğün…

    Taş dile geldi,

    O dil vermedi.

     Ses mi olacak,

     Cevap mı verecek,

     Ne sesi olacak?

     Kendirli Pehlivan:

     “Köçekler oynayıp geçti!”

    Derdi,

                                  Hakikaten oynayıp geçmiş köçekler!

                                                                                                                          Mart 2024 / Salihli