Yorgun düşmüş bedenim yolculuklardan
Buluyor dermanını yatağında
Bitkin gövdem bırakıyor yerini zihnime
Derken bir yolculuk daha başlıyor
Zihnimin derinliklerinde.
Uzaklarda bir yerlerde düşlerim,
Sana doğru tutkulu bir sefere hazırlanıyor,
Ve zifir zindan karanlıkta,
Yetiyor kapanan gözlerimi açık tutmaya.
Saklıyor ruhumun hayaletini,
Geceye sunulmuş bir mücevher gibi
Buluşuyor gölgen görünmezliğimle,
Ve dönüşüyor gecenin karanlığı, körpe bir dilbere.
İşte bundandır bulamayışım huzuru
Gündüz bedenime, gece ruhuma
Hem sana, hem de bana.
William Shakespeare
(ÇEVİRİ-Eylül EZİK)
Comments