Zeliha AYDOĞMUŞ
*
Kirli
Bulanık bir su gibiydi zaman
Yediyi on geçiyordu
Duydum gökyüzündeki bulutların
Üzerimden yalın ayak geçişini
Tüylerim ürperiyordu
Dokunuşundan bildim
Saçlarımı dağıtan
Etimi buran
Rüzgarın terleyen eliydi
Nefeslerde kışı çağıran güz lekesi
Hangi düzlüğe çıksak
Yaşadığımız an kırılgan
Kaç ölüm vardı
Kaç doğum
Gözyaşlarımızın tuzu
Ehlileştirmiyordu dilimizi
Gel zaman git zaman
Sevginin rengi attı
Aşkın kimyası ihtiyar
Geçmişin bugüne
Bugünün yarına öfkesi hep diri
Ki bundan sebep
Leyla'ların ve Mecnun'ların koynunda baldıran zehri
Pilota sorsak
Ne kadar duyar
Ne kadar anlar gökyüzünü
Ve yeniyetme miço denizi
Biz yaşamı değil
Mutluluk
Yarınlar sarsın bizi
Komentar