İşaret

Nurdan ALADAĞ

*

Sol elimi sıkıca kavradı. “Bakayım falcağızına" dedi.

Avucumun içine define arar gibi baktı. Ürktüm.

Yüreğimin sönük ateşi yeniden harladı nedense.

Uzun sürdü suskunluğu. Merakla bekledim. Durdu, düşündü. Hiçbir şey demeden cebinden çıkardığı kalbe benzeyen taşı avucuma bırakıp sıkıca kapattı. "Tez vakitte" dedi, hızla uzaklaştı benden. Birden kayboldu gözden. Büyülenmiştim sanki. Kıpırdayamadım. Ayaklarım dolandı. Tutunacak bir yer yoktu, düştüm. Avucumdaki kalbe benzeyen taş savruldu, karıştı diğerlerinin arasına.