Gönülden Yolculuk

Sabahın seherinde yollara düşüp

Bir Anadolu köyünde konaklamalı

Yüreğimizi titreten ezgileriyle

Köy türküsüyle uyanmalı

Temiz havasını koklamalısın

Bir de maviliklerle kucaklaşmalı

Ellerinle tutup bir ucundan

Güneşi doğurtmalı denizden

Akşam serinliğinde dam başında yatıp

Gökteki yıldızları saymalı

Ay dede ile konuşmalı

Belki ateş böcekleri de eşlik eder geceye

doğayı dinlemeli sessizce

Ama ne olursa olsun

Yüreğinde sevgi olmalı

Sevdiklerini kucaklamalısın

Sonra da öpmelisin gözlerinden

Ay dede gülümsemeli

Kapatıp usulca gözlerini

Uyumalısın gönlünce

Anadolu’yu çekmelisin içine

Nefes, nefes,

Türkü, türkü,

İçini huzur kaplamalı

(Semihat Karadağlı)