Elini Tutmayacağım Karanlık

Hançer öfkenin örsünde,

Kim besleye bilmiş ki düşleri Bütün yanları ince ve düğümlü...

Bir kere belleğe harmanlanmış Sübyan odalarda anlatılmaz acıları Ya duvarların pencereleri ses vermezse?

Zaten karanlığın mavzeri Sürüklemiş güzergahın ortasına Açılmış 80’li ve 90’lı yıllara Perçinlense ne çıkar tümü ciğerime?..

Yeni ve güçlü olmalı soluklarım Kurguyla gerçeğin iç içe geçtiği Farklı hayatlara karışmalı Şimdinin tam ortasına!..

Işık yokluğu mu desem Yoksa ardına gizlenen sırları Nasıl da sabah alacaları eğirir boyunu

Boz bulanık üşür uykumu!..

Kaçak gökyüzüne dokundu prensesler, Umutsuz romantikler!..

Her şeye rağmen Süren aşklarla dönen Dünya'dayım.

Bir gezginin Yalanların ihanetleriyle Biri direncimi buldu, getirdim dese!.. İç sesim sanki arı kovanı gibi Dilimde yeşilin, mavinin Kara mizahla bezeli satırları Bir pencere açıyorum yine de yaşamam için.

Gecenin içinden 10.10. 2017 Salı