"Yorgun Martı Kanatlarında Akşam Oluyor"

Yorgun martı kanatlarında akşam oluyor İstanbul'da

alabildiğine

sereserpe bir Marmara eteklerimde

Kuzguncuk'tan Salacak'a gümüşlenen dalgacıklar

gizemli bir kadın gibi

geceye süsleniyor

Kızkulesi

kararmış bir elmas yüzük ışıltısıyla

sularda yüzdürüyor mahzunluğunu

Kadıköy iskelesinde bir eski güzel

savuruyor kurşuni saçlarını yağmur rengi bulutlara

anılarından vaz geçiyor

Bezgin hantal bir şilebin

bordasından dökülüyor sulara

pul pul pas rengi ayrılıklar

istiap haddini aşmış çoktan

şarktan yüklediği sevdaları

garpta bir limanın

yalancı vuslatlarına götürür

Mor alacasına sarılıyor ötede

saltanatın pay-i tahtı Topkapı

Ayasofya kubbelerinde uyuklayan güvercinlere

eski bir devri anlatıyor

Cihangir sırtlarında

gün görmüş devran sürmüş bir evde

bozuk bir laternanın koluna asılıyor hayaletler

firaklı bir hasret şarkısında

Deniz kızı Eftelya ağlıyor

ağlatıyor

mazinin şen kahkahalı balkonlarından

Despina'yı Eleni'yi, Niko'yu Manol'ü çağırıyor

Yüreğim burkuluyor

içim acıyor

doluyor boşalıyor mey gibi

mısraların kristal kadehlerinde köhne acılar

Demlenen sevdaların buğusuna saklanıyor Adalar

erguvan gölgeli yollarda paytonlar

mahçup ve çekingen aşıkları hala bekliyor

Yorgun martı kanatlarında akşam oluyor

bir şeyler var diyemediğim

zakkum albenili zehir acısı

İşledikçe içime efsun gibi İstanbul

yazmak yetmiyor

susmak ar geliyor...

*Fotoğraflar: Nurten Bengi Aksoy

*Şiir: Ceyda Görk