BİR KIŞ GÜNÜ
Birinci cemrenin düştüğü
O gün
Kar yağıyordu
Temenyeri parkında
Kardaki ayak izlerimle
Ben ve çocukluğum
Yapayalnızdık.
Ağaçlar bembeyazdı
Ufacık bir esintiyle
Üzerime düşüyordu karlar
Mutluluğumu,kimse görmedi.
Çocuklar gibi şendim o gün
Parkta kimseler yoktu
Yalnız ben
Ve çocukluğum vardı.
Çocukluk düşlerimi
Ve
Ayak izlerimi
Temenyeri parkında bırakarak
Bugüne yürüdüm.
ÖNEMLİ:
KİMSE-SİZ DERGİSİNİN BÜTÜN SAYILARINI,YAZI ve YAZARLARINI GÖRMEK İÇİN BURAYA TIKLAYIN
*
