Mendilimde Kan Sesleri

Her yere yetişilir

 Hiçbir şeye geç kalınmaz ama

 Çocuğum beni bağışla

 Ahmet Abi sen de bağışla

Boynu bükük duruyorsam eğer

 İçimden öyle geldiği için değil

 Ama hiç değil

 Ah güzel Ahmet abim benim

 İnsan yaşadığı yere benzer

 O yerin suyuna, o yerin toprağına benzer

 Suyunda yüzen balığa

 Toprağını iten çiçeğe

 Dağlarının, tepelerinin dumanlı eğimine

 Konyanın beyaz

 Antebin kırmızı düzlüğüne benzer
 

Göğüne benzer ki gözyaşları mavidir

 Denize benzer ki dalgalıdır bakışları

 Evlerine, sokaklarına, köşebaşlarına

 Öylesine benzer ki

 Ve avlularına

 (Bir kuyu halkasıyla sıkıştırılmıştır kalbi)

 Ve sözlerine

 (Yani bir cep aynası alım-satımına belki)

 Ve bir gün birinin adres sormasına benzer

 Sorarken sorarken üzünçlü bir görüntüsüne

 Camcının cam kesmesine, dülgerin rende tutmasına

 Öyle bir cıgara yakımına, birinin gazoz açmasına

 Minibüslerine, gecekondularına

 Hasretine, yalanına benzer

 Anısı işsizliktir

 Acısı bilincidir

 Bıçağı gözyaşlarıdır kurumakta olan

 Gülemiyorsun ya, gülmek

 Bir halk gülüyorsa gülmektir

 Ne kadar benziyoruz Türkiye’ye Ahmet Abi.

 Bir güzel kadeh tutuşun vardı eskiden

 Dirseğin iskemleye dayalı

 — Bir vakitler gökyüzüne dayalı, derdim ben —

 Cıgara paketinde yazılar resimler

 Resimler: cezaevleri

 Resimler: özlem

 Resimler: eskidenberi

 Ve bir kaşın yukarı kalkık

 Sevmen acele

 Dostluğun çabuk

 Bakıyorum da simdi

 O kadeh bir küfür gibi duruyor elinde.

 Ve zaman dediğimiz nedir ki Ahmet Abi

 Biz eskiden seninle

 İstasyonları dolaşırdık bir bir

 O zamanlar Malatya kokardı istasyonlar

 Nazilli kokardı

 Ve yağmurdan ıslandıkça Edirne postası

 Kıl gibi ince İstanbul yağmurunun altında

 Esmer bir kadın sevmiş gibi olurdun sen

 Kadının ütülü patiskalardan bir teni

 Upuzun boynu

 Kirpikleri

 Ve sana Ahmet Abi

 uzaktan uzaktan domates peynir keserdi sanki

 Sofranı kurardı

 Elini bir suya koyar gibi kalbinden akana koyardı

 Cezaevlerine düşsen cıgaranı getirirdi

 Çocuklar doğururdu

 Ve o çocukların dünyayı düzeltecek ellerini işlerdi bir dantel gibi

 O çocuklar büyüyecek

 O çocuklar büyüyecek

 O çocuklar…

 Bilmezlikten gelme Ahmet Abi

 Umudu dürt

 Umutsuzluğu yatıştır

 Diyeceğim şu ki

 Yok olan bir şeylere benzerdi o zaman trenler

 Oysa o kadar kullanışlı ki şimdi

 Hayalsiz yaşıyoruz nerdeyse

 Çocuklar, kadınlar, erkekler

 Trenler tıklım tıklım

 Trenler cepheye giden trenler gibi

 İşçiler

 Almanya yolcusu işçiler

 Kadınlar

 Kimi yolcu, kimi gurbet bekçisi

 Ellerinde bavullar, fileler

 Kolonyalar, su şişeleri, paketler

 Onlar ki, hepsi

 Bir tutsak ağaç gibi yanlış yerlere büyüyenler

 Ah güzel Ahmet Abim benim

 Gördün mü bak

 Dağılmış pazar yerlerine benziyor şimdi istasyonlar

 Ve dağılmış pazar yerlerine memleket

 Gelmiyor içimden hüzünlenmek bile

 Gelse de

 Öyle sürekli değil

 Bir caz müziği gibi gelip geçiyor hüzün

 O kadar çabuk

 O kadar kısa

 İşte o kadar.

 Ahmet Abi, güzelim, bir mendil niye kanar

 Diş değil, tırnak değil, bir mendil niye kanar

 Mendilimde kan sesleri.

Edip CANSEVER