MEMLEKET AKŞAMLARI

memleketimde hüzünlü olur

tekil akşamlar

uzadıkça da uzar

usul usul sabahlara dek

sabahlara dek hasret

sabahlara dek sızı

kafesine sığmayan

kızgın, koca bir yürek

gece dinmez bir ağıt

kirpikler gözleri kucaklar

sımsıkı kucaklar hem de

sımsıkı olur yumruk misali

usulca rüzgar alır hüznü

şöyle yüzeyden incecik

tez zaman içinde

dağların esintisiyle gelir

sarmalar yeniden

gidenler

şafak, gül renginde doğduğunda

gelecektir ağız dolusu gülmelerle

kavgadan keskin yüzleri görülür önce

sürgün topraklara düşen canlarımızın

suretleri duvardan inmez olur sonra

bilsen ne de zordur

kırılan kolunu, kanadını gözlemek

barikatlarda gecen ömrün

gülümseyişi yükselir birden

birden mitralyözü bastıran sesle

destan olur kımıldamayan güne

şubat günlerinde pusula

mayıslarda sukuta gömülmüş

her kim, her ne varsa

önüne katıp maviliklere götüren

durmak nedir bilmez bir akarsu

ay da alnımızda güneş de
 avutur hüznün isyanına karşı