Duvar

- bu şiir ikinci dünya savaşı içinde
 kahredilen bütün dünya duvarları
 için yazılmıştır.-
 
 ben bir duvarım hiç güneş görmedim
 sen hiç güneş görmemiş bir başka duvar
 yüzümüz benek benek tahta kurusundan
 ve sinemiz baştan başa ak üstünde karalar
 - kelepçeden kahroldu kahroldu bileklerim
 - sıyrılıp çıktım artık ölüm korkusundan
 - dilim dilim sırtımdaki yaralar
 ben demirbaşım sığır siniriyle dayak yedim
 biz de duvarız dinliyen duyan düşünen duvarlar
 bizim kucağımız terkedilmiş bir yatak gibi kirli soğuk
 ve bizim kucağımızda kasırgalı insanlar
 
 yüzündeki deniz parlaklığıyla durur hatıramızda
 o çocuk yumruklu dev o dev yumruklu çocuk
 o zaman mayıs'tı yağmurlar başımızda
 bir cumartesi akşamı girdi kapımızdan
 gözlerinde kıpkızıl diken diken öfkesi
 adeta birden bire aydınlandı zindan
 onu böyle görünce nasıl da korkmuştuk
 sapından fırlamış bir balta gibi çehresi
 ve omuzlarında delikanlı gölgesi
 
 o zaman mayıs'tı yağmurlar başımızda
 o sırt üstü yatağında yatardı
 sımsıcak gözleri şimdi bile aklımdadır
 bir sana bakardı bir bana bakardı
 dışarda tabiat mevsimin en çıngıraklı ayındadır
 toprak ana bütün zincirlerinden çözülmüş
 sabahlar akşam üstleri manolya gibi parlak
 tarlaların yüzü gülmüş
 işte her akşam geçtiği denize çıkan sokak
 ah işte annesi annesi sevgilisi
 işte biz dinliyen duyan düşünen duvarlar
 işte o çocuk yumruklu dev o dev yumruklu çocuk
 
 dışarda tabiat mevsimin en çıngıraklı ayındadır
 bizim kucağımız terkedilmiş bir yatak gibi kirli soğuk
 o bir kaç defa kartal gibi gitti kartal gibi döndü
 çığlıklarını değil kırbaç sesini duyduk
 biz duvarız neyleyim gözlerimiz ağlamayı bilmez
 onu bir gece sabaha karşı büsbütün götürdüler
 kendi gitti ismi kaldı yadigâr bağrımızda
 o zaman mayıs'tı yağmurlar başımızda
 
 ya biz idam duvarıyız karşımızda çok insan öldürdüler
 onlar hep döküldü biz hep ayakta kaldık
 temelimiz kanla beslendi ama nedense uzamadık
 öyle bakmayın bu yaralar şerefli yara değil
 getirirler vururlar biz öyle dururuz
 yağmurlar gözyaşı bulutlar mendil
 elimizden ne geldi de yapmadık
 ah öyle bakmayın utanırız kahroluruz
 
 onlar hep döküldü biz hep ayakta kaldık
 bir mayıs sabahı toprak rezil gök rezil
 yıldızlar küfür gibi yüzümüze tükürür gibi
 şafak sancılarıyla iki büklümdü ufuk
 ve simsiyah çamur gibi bir manga ortasında
 siyaset meydanına geldi dev yumruklu çocuk
 bulutlar eğilip alnının terini sildiler
 ve mermiler birdenbire ölümü getirdiler
 
 o düştü biz yine ayakta kaldık
 halbuki ne kadar yorgunuz
 öyle bakmayın bu yaralar şerefli yaralar değil
 ah öyle bakmayın utanırız kahroluruz