Siz Aşktan Ne Anlarsınız Bayım

Çok şey öğrendim geçen üç yıl boyunca
 
 Alt katında uyumayı bir ranzanın
 
 Üst katında çocukluğum...
 
 Kağıttan gemiler yaptım kalbimden
 
 Ki hiçbiri karşıya ulaşmazdı.
 
 Aşk diyorsunuz,
 
 limanı olanın aşkı olmaz ki bayım!

Allah’la samimi oldum geçen üç yıl boyunca
 
 Havı dökülmüş yerlerine yüzümün
 
 Büyük bir aşk yamadım
 
 Hayır
 
 Yüzüme nur inmedi, yüzüm nura indi bayım
 
 Gözyaşlarım bitse tesbih tanelerim vardı
 
 Tesbih tanelerim bitse göz yaşlarım...
 
 Saydım, insanın doksan dokuz tane yalnızlığı vardı.
 
 Aşk diyorsunuz ya
 
 Ben istemenin allahını bilirim bayım

Çok şey öğrendim geçen üç yıl boyunca
 
 Balkona yorgun çamaşırlar asmayı
 
 Ki uçlarından çile damlardı.
 
 Güneşte nane kurutmayı
 
 Ben acılarımın başını
 
 evcimen telaşlarla okşadım bayım.
 
 Bir pardösüm bile oldu içinde kaybolduğum.
 
 İnsan kaybolmayı ister mi?
 
 Ben işte istedim bayım.

 Uzaklara gittim
 
 Uzaklar sana gelmez, sen uzaklara gidersin
 
 Uzaklar seni ister, bak uzaklar da aşktan anlar bayım

Süt içtim acım hafiflesin diye
 
 Çikolata yedim bir köşeye çekilip
 
 Zehrimi alsın diye
 
 Sizin hiç bilmediğiniz, bilmeyeceğiniz
 
 İlahiler öğrendim.
 
 Siz zehir nedir bilmezsiniz
 
 Zehir aşkı bilir oysa bayım!

Ben işte miraç gecelerinde
 
 Bir peygamberin kanatlarında teselli aradım,
 
 Birlikte yere inebileceğim bir dost aradım,
 
 Uyuyan ve acılı yüzünde kardeşimin
 
 Bir şiir aradım.
 
 Geçen üç yıl boyunca
 
 Yüzü dövmeli kadınların yüzünde yüzümü aradım.
 
 Ülkem olmayan ülkemi
 
 Kayboluşumu aradım.
 
 Bulmak o kadar kolay olmasa gerek diye düşünmüştüm.

Bir ters bir yüz kazaklar ördüm
 
 Haroşa bir hayat bırakmak için.
 
 Bırakmak o kadar kolay olmasa gerek diye düşünmüştüm.

Kimi gün öylesine yalnızdım
 
 Derdimi annemin fotoğrafına anlattım.
 
 Annem
 
 Ki beyaz bir kadındır
 
 Ölüsünü şiirle yıkadım.
 
 Bir gölgeyi sevmek ne demektir bilmezsiniz siz bayım
 
 Öldüğü gece terliklerindeki izleri okşadım.
 
 Çok şey öğrendim geçen üç yıl boyunca
 
 Acının ortasında acısız olmayı,
 
 Kalbim ucu kararmış bir tahta kaşık gibiydi bayım.
 
 Kendimin ucunu kenar mahallelere taşıdım.
 
 Aşk diyorsunuz ya,
 
 İşte orda durun bayım
 
 Islak unutulmuş bir taş bezi gibi kalakaldım
 
 Kendimin ucunda
 
 Öyle ıslak,
 
 Öyle kötü kokan,
 
 Yırtık ve perişan.

Siz aşkı ne bilirsiniz bayım
 
 Aşkı aşk bilir yalnız!

Didem Madak:

Günümüz Şairlerinden.

Doğum tarihi: 8 Nisan 1970, İzmir, Ölüm tarihi ve yeri: 24 Temmuz 2011, İstanbul

Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi’ni bitirdi. Şiirleri Öküz, Ludingirra ve Sombahar dergilerinde yayımlandı. İlk kitabı olan Grapon Kâğıtları İnkılap Kitabevi Şiir Ödülü’nü kazandı.

Ah'lar Ağacı, Pulbiber Mahallesi öteki kitapları.

Kanser nedeniyle 41 yaşında yaşamını yitiren şair Didem Madak'ın naaşı Edirnekapı'da defnedildi.