Balkon

Hatıralar annesi, sevgililer sultanı,
 
 Ey beni şâd eden yâr, ey tapındığım kadın.
 
 Ocak başında seviştiğimiz o zamanı,
 
 O canım akşamları elbette hatırlarsın.
 
 Hatıralar annesi, sevgililer sultanı.

O akşamlar kömür aleviyle aydınlanan!
 
 Ya pembe buğulu akşamlar, balkonda geçen
 
 Başım göğsünde, ne severdin beni o zaman!
 
 Ne söyledikse çoğu ölmeyecek şeylerden!
 
 O akşamlar, kömür aleviyle aydınlanan!

Ne güzeldir güneşler sıcak yaz akşamları!
 
 Kâinat ne derindir, kalp ne kudretle çarpar!
 
 Üstüne eğilirken ey aşkımın pınarı,
 
 Sanırdım ciğerimde kanının kokusu var.
 
 Ne güzeldir güneşler sıcak yaz akşamları!
 
 
 Kalınlaşan bir duvardı aramızda gece.
 
 Seçerdim o karanlıkta göz bebeklerini
 
 Mest olur, mahvolurdum nefesini içtikçe.
 
 Bulmuştu ayakların ellerimde yerini.
 
 Kalınlaşan bir duvardı aramızda gece.
 
 
 Bana vergi o tatlı demleri hatırlamak;
 
 Yeniden yaşadığım, dizlerinin dibinde
 
 O "mestinaz" güzelliğini boştur aramak,
 
 Sevgili vücudundan, kalbinden başka yerde,
 
 Bana vergi o tatlı demleri hatırlamak;
 
 
 O yeminler, kokular sonu gelmez öpüşler,
 
 Dipsiz bir uçurumdan tekrar doğacak mıdır?
 
 Nasıl yükselirse göğe taptaze güneşler.
 
 Güneşler ki en derin denizlerde yıkanır.
 
 O yeminler, kokular, sonu gelmez öpüşler!

 Charles Baudelaire

Çeviri: Cahit Sıtkı TARANCI