GÜNLER PERİŞAN

yırtarak geçiyor kalbimizden
 
 hayatı da törpüleyen zaman

şuramızda bir şey var
 
 acıya benzer
 
 umuda benzer
 
 böyle günlerde her şey
 
 hem acıya, hem umuda benzer

gün ölümle başlatıyor hayatı
 
 her şafak taze bir ölünün üstünde doğuyor
 
 her sabah ölümü anlatıyor gazeteler
 
 sol köşede ölümü kutsallaştıran bir fotoğraf
 
 yeni bir cinayetin rontgenini çıkartıyor gövdeme
 
 beynim sabırla keskin
 
 iğdişliyor haber bültenlerini, yorumları, sahte ölüm ilanlarını

bizim ilanlarımız çoktan verilmiştir
 
 gelirse de bilinir nerden ve nasıl
 
 böyle ölümün yücedir adı
 
 ha kan ağacı canım, ha gelincik tarlası
 
 çünkü ölümün kanıdır besleyen
 
 bir başka baharın tohumlarını
 
 şuramızda bir şey var
 
 bizi onduran bir şey
 
 acıya saran
 
 umudu kuşatan

kalbim: kalbim mi desem
 
 var kalbim :yaşayan ben
 
 hayatla, ölümle, cinayetle
 
 gazetelerle, radyolarla, eski üniversitelilerle
 
 eski prof hocalarla
 
 yaşayan ben :geç mi kaldık/ kabul edemem
 
 ah benim sevgili annem
 
 oğlun da elbet yurtseverden
 
 birgün bırakır da sizi yüzüstü
 
 yüzüstü değil :elbette bizüstü
 
 bırakır da kötü sarmaşıkları, yaban güllerini
 
 bırakır da sekiz yüzlük hırtları, şunları bunları
 
 giriverir senin sıcacık kucağına
 
 yani hem sana karşı, hem senin için
 
 giriverir o yanılmaz tarihçinin yaprağına
 
 ölüm mü dedin annem
 
 ölüm senin gibi güzel annelerin
 
 senin gibi güzel çocuklar feda etmiş
 
 o tarih atlasında
 
 bir kırmızı gül olur ancak
 
 koksun diye çocukların bahçesi

şuramızda, tam şuramızda
 
 kanserli bir virüs gibi kanımıza karışsa da
 
 bizi yaşatan
 
 günler perişan

Arkadaş Zekai Özger

Ekleyen Nurten B. AKSOY