Karanfil Sokağı

Ahmed ARİF

*

Tekmil ufuklar kışladı
 
 Dört yön, on altı rüzgar
 
 Ve yedi iklim beş kıta
 
 Kar altındadır.

*

Kavuşmak ilmindeyiz bütün fasıllar
 
 Ray, asfalt, şose, makadam
 
 Benim sarp yolum, patikam
 
 Toros, Anti-toros ve asi Fırat
 
 Tütün, pamuk, buğday ovaları, çeltikler
 
 Vatanım boylu boyunca
 
 Kar altındadır.

*
 
 Döğüşenler de var bu havalarda
 
 El, ayak buz kesmiş, yürek cehennem
 
 Ümit, öfkeli ve mahzun
 
 Ümit, sapına kadar namuslu
 
 Dağlara çekilmiş
 
 Kar altındadır.
 
 *
 
 Şarkılar bilirim çığ tutmuş
 
 Resimler, heykeller, destanlar
 
 Usta ellerin yapısı
 
 Kolsuz, yarı çıplak Venüs
 
 Trans-nonain sokağı
 
 Garcia Lorca’nın mezarı,
 
 Ve gözbebekleri Pierre Curie’nin
 
 Kar altındadır.
 
 *
 
 Duvarları katı sabır taşından
 
 Kar altındadır varoşlar,
 
 Hasretim nazlıdır Ankara.
 
 Dumanlı havayı kurt sevsin
 
 Asfalttan yürüsün Aralık,
 
 Sevmem, netameli aydır.
 
 Bir başka ama bilemem
 
 Bir kaçıncı bahara kalmıştır vuslat
 
 Kalbim, bu zulümlü sevda,
 
 Kar altındadır.
 
 *
 
 Gecekondularda hava bulanık puslu
 
 Altındağ gökleri kümülüslü
 
 Ekmeğe, aşka ve ömre
 
 Küfeleriyle hükmeden
 
 Ciğerleri küçük, elleri büyük
 
 Nefesleri yetmez avuçlarına
 
 -İlkokul çağında hepsi-
 
 Kenar çocukları
 
 Kar altındadır.
 
 *
 
 Hatıp Çay’ın öte yüzü ılıman
 
 Bulvarlar çakırkeyf Yenişehir’de
 
 Karanfil Sokağında gün açmış
 
 Hikmetinden sual olunmaz değil
 
 “mucip sebebin” bilirim
 
 Ve “kafi delil” ortada…
 
 *
 
 Karanfil sokağında bir camlı bahçe
 
 Camlı bahçe içre bir çini saksı
 
 Bir dal süzülür mavide
 
 Al – al bir yangın şarkısı,
 
 Bakmayın saksıda boy verdiğine
 
 Kökü Altındağ’da, İncesu’dadır.
 
 *
 
 AHMED ARİF