GİDERKEN

öyle güzel güldü ki
 
 gözlerin o kış ortasında
 
 bir fotoğrafın negatifi gibi
 
 kalacağından habersiz
 
 koca bir ömür yaşadım

ansızın giderken
 
 gülüşlerini bırakıp gözlerime
 
 uzun bir zaman
 
 davetli davetsiz hüzünlerin
 
 baskınına uğradım
 
 kuşatıldım
 
 kuşatıldım
 
 kuşatıldım
 
 sonra yine kuşatıldım
 
 ama teslim olmadım hiç

silip atamasam da
 
 gözlerimden gözlerini
 
 nisan sabahlarında
 
 yağmura bırakacağım gülüşünü
 
 ya da sonbahar rüzgarlarına
 
 toprak su ve rüzgar
 
 tanıklık etsin bedellere diye